คดีได้ความว่า จำเลยต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันแลกัน ส.แล จ.จำเลยเป็นผู้ทำร้าย ฟ.จำเลยก่อน ฟ.จำต้องต่อสู้เพื่อป้องกันตัว ฟ.ถูก ส.แล จ.จำเลยทำร้ายปรากฎตามรายงานบาดแผลของแพทย์ว่าสันจมูกบวมกะดูกหัก แลช้ำบวมอีกหลายแห่ง แต่บาดแผลนี้โจทก์มิได้นำแพทย์มาเบิกความประกอบ แต่ปรากฎในฟ้องว่า ฟ.ถูกจำเลยทำร้ายมีบาดเจ็บ

ศาลชั้นต้นให้ลงโทษ ส.แลจ. จำเลยตาม ม.๒๕๔ ตามโจทก์ขอ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า รายงานแพทย์ที่ส่งศาลโจทก์มิได้นำแพทย์เบิกความประกอบแลคำเบิกความของ ฟ.ในเรื่องบาดแผลก็มิใช่เป็นพะยานโจทก์ จึงไม่รับฟังแลพิพากษแก้ให้ลงโทษ ส.แลจ.จำเลยตาม ม.๓๓๘ ข้อ ๓

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์กล่าวไว้ชัดแจ้งแล้วว่า ฟ.ถูกทำร้ายมีบาดเจ็บแลจำเลยก็รับว่าทำร้ายร่างกายจริงตามฟ้องโจทก์ แลโจทก์ยังได้ยื่นรายงานบาดแผลของแพทย์และมีพะยานเข้าเบิกความประกอบด้วย เห็นว่าข้อประกอบข้อหาคำให้การรับกันแล้วว่ามีบาดเจ็บ จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยืนตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา