คดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าลักโคและนำโคไปขายยังเมืองเวียงจันทร์อาณาเขตต์ฝรั่งเศส ขอให้ลงโทษ โจทก์นำพะยานมาสืบพ ๒ ปากแล้วขอส่งประเด็นไปสืบยังศาลเมืองเวียงจันทร์

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลชั้นต้นว่าในคดีอาญาที่ศาลส่งประเด็นไปสืบยังศาลในเมืองต่างประเทศโดยจำเลยไม่มีโอกาศติดตามประเด็นไปซักค้านพะยานนั้น จะฟังคำพะยานมายันจำเลยไม่ได้ และเห็นว่ากฎหมายลักษณพะยานร.ศ.๑๑๓ ม.๑๐ และ พ.ร.บ.พิจารณาความมีโทษใช้ไปพลางก่อน ร.ศ.๑๑๕ ม.๑๓ เป็นข้อสนับสนุนข้อวินิจฉัยอันนี้ ในที่สุดพิพากษายกฟ้องโจทก์เสียโดยที่พะยานหลักฐานของโจทก์ไม่เพียงพอ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา