เดิมจำเลยแพ้ความโจทก์ ๆ ยึดเรือฉลอมของจำเลย ผู้ร้องยื่นคำร้องขัดทรัพย์ ระหว่าไต่สวนโจทก์กับผู้ร้องตกลงกันให้ ก.เปนผู้รักษาเรือ โดยคิดค่ารักษาวันละ ๑ บาท คดีถึงที่สุดผู้ร้องแพ้ มีปัญหาว่าฝ่ายใดจะเปนผู้เสียค่ารักษา

ศาลเดิมและศาลอุทธรณ์ตัดสินให้ผู้ร้องเสียค่ารักษา ๔๐๐ บาท

ผู้ร้องฎีกาว่า ๑. ควรหักเอาจากราคาทรัพย์ที่ถูกยึด ๒. ผู้รักษาทำให้ทรัพย์เสียหายก็มีหน้าที่จะต้องใช้ค่าเสียหาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ผู้ร้องฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ในฎีกาข้อ ๑ ซึ่งผู้ร้องอ้าง พ.ร.บ.วิธีพิจารณาความแพ่ง ม.๘๒ ขึ้นสนับสนุนนั้น ไม่ตรงกับคดีนี้ ส่วนฎีกาข้อ ๒ เห็นว่าเปนหน้าที่ของโจทก์ผู้นำยึดกับจำเลยจะว่ากล่าวกันส่วนหนึ่งต่างหาก ไม่ใช่หน้าที่ของผู้ร้อง จึงตัดสินยืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา