โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ขับเรือเครื่องติดท้าย (หางยาว) โดยประมาทชนเรือซึ่งนายมาลัย พูลพิพัฒน์ บุตรโจทก์ขับอยู่ เป็นเหตุให้นายมาลัยได้รับบาดเจ็บสาหัสและตาย เรือโจทก์ได้รับความเสียหาย รวมค่าเสียหายของโจทก์38,130 บาท แต่โจทก์ขอเรียกร้อง 20,000 บาท ต่อมาจำเลยทั้งสองได้ทำสัญญาว่าจะชดใช้ค่าเสียหายและค่าทำศพให้โจทก์รวมเป็นเงิน 20,000 บาทแต่แล้วกลับผิดสัญญา ขอให้จำเลยทั้งสองใช้เงิน 20,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปนับแต่วันฟ้อง

จำเลยทั้งสองให้การว่า จำเลยที่ 1 ไม่ได้ประมาทเลินเล่อ ด้วยความสงสารและเพื่อมนุษยธรรม จำเลยทั้งสองได้ช่วยเหลือออกเงินเป็นค่ารักษาพยาบาลให้โจทก์รับไปแล้ว 3,000 บาท จำเลยที่ 1 ไม่เคยทำสัญญารับใช้ค่าเสียหาย จำเลยที่ 2 ลงนามในสัญญาเพราะถูกหลอกลวงว่าโจทก์จะไม่ติดใจเอาเรื่อง สัญญาเป็นโมฆะ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงิน 20,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ค่ารักษาพยาบาลจำเลยที่ 1 ชดใช้ให้แล้ว 3,000บาท โจทก์ควรได้รับเพียงส่วนที่ขาด สำหรับจำเลยที่ 2 ทำสัญญายอมชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ เป็นการตกลงกันให้ระงับคดีอาญาแผ่นดิน ขัดต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชนตกเป็นโมฆะ พิพากษาแก้ เป็น ให้จำเลยที่ 1 ใช้ค่าเสียหาย 17,000 บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จให้โจทก์ ส่วนจำเลยที่ 2 ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาว่า ไม่ควรหักเงิน 3,000 บาท เพราะขณะนั้นยังไม่ได้ตกลงเรื่องค่าสินไหมทดแทนแก่กัน เป็นการให้ตามศีลธรรม หากจะหักก็ต้องหักจากยอดเงินที่โจทก์จ่ายจริง สัญญายอมชดใช้ค่าเสียหาย ไม่ใช่ข้อตกลงให้ระงับคดีอาญาแผ่นดิน ไม่เป็นโมฆะ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อจำเลยทั้งสองได้จ่ายเงินให้โจทก์ไปส่วนหนึ่งแล้วไม่ว่าโดยเหตุผลประการใด ก็เป็นเงินที่จำเลยทั้งสองจ่ายให้โจทก์เป็นค่ารักษาพยาบาลผู้ตายนั่นเอง จะให้จำเลยที่ 1 จ่ายเป็นสองซ้ำอีกไม่ได้ ส่วนสัญญาชดใช้ค่าเสียหายที่จำเลยที่ 2 ทำให้โจทก์ไว้ ได้ความว่าขณะจำเลยที่ 2 ทำสัญญานี้ คดียังไม่ถึงตำรวจ จำเลยทั้งสองได้มาขอร้องไม่ให้แจ้งความโดยยินยอมจะชดใช้ค่าเสียหายให้ และเพื่อจะไม่ให้โจทก์เอาเรื่องในการที่จำเลยที่ 1ทำให้บุตรโจทก์ตาย จำเลยที่ 2 ยอมชดใช้เงินให้โจทก์ โจทก์เองก็ยินยอม ครั้นเมื่อจำเลยที่ 2 ไม่ยอมชดใช้เงินให้ตามสัญญา จึงไปแจ้งความให้ดำเนินคดีกับจำเลยที่ 1 เห็นชัดว่าวัตถุประสงค์ของสัญญาก็คือ ตกลงให้ระงับคดีอาญาแผ่นดิน เป็นการขัดขวางต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชนตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 113 ตกเป็นโมฆะกรรม

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา