คดีได้ความว่า อัยยการได้ฟ้องจำเลยหาว่ากระทำผิดพระราชบัญญัติรักษาป่า ศาลพิพากษาลงโทษและสั่งริงไม้ฟืนของกลาง นายตี๋ยื่นคำร้องขอคืนไม้ฟืนของกลาง ศาลสั่งยกคำร้องอ้างว่าคำพิพากษาถึงที่สุดแล้วคืนไม่ได้ ศาลอุทธรณ์ พิพากษาให้ศาลชั้นต้นไต่สวนแล้วมีคำสั่งศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษา ศาลอุทธรณ์ให้คู่ความฟัง แล้วนัดมาพร้อมกันเพื่อฟังกำหนดนัดวันไต่สวน ถึงวันนัดนายตี๋มอบฉันทะให้นายเผ่ามาแทนนายเผ่าไม่ยอมลงชื่อในบัญชีนัด ว่าจะบอกนายตี๋มาในวันที่ ๗ ต่อมาวันที่ ๙ นายตี๋ก็ไม่มาศาลจึงสั่งให้ยกคำร้องจำหน่ายคดี ครั้นวันที่ ๒๒ เดือนนั้น นายตี๋ยื่นคำร้องขอคืนไม้ฟืนอีกครั้งหนึ่ง ศาลชั้นต้นสั่งยกโดยอ้างว่าเป็นคดีอาญา นายตี๋ในฐานะเป็นโจทก์ขาดนัด ควรต้องปฎิบัติตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๖๖ ๑๘๑

ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ว่า คดีในชั้นนี้ไม่ใช่เรื่องในชั้นไต่สวน เป็นแต่เพียงนัดคู่ความมาเพื่อฟังกำหนดวันจะไต่สวน เป็นพียงนัดคู่ความมาเพื่อฟังกำหนดวันจะไต่สวน เป็นแต่เพีงนัดคู่ความมาเพื่อฟังกำหนดวันจะไต่สวนเท่านั้นตามกฎหมายที่ศาลชั้นต้นอ้างมาไม่ชอบด้วยรูปคดีจึงพิพากษายืนตามคำพิพากษา ศาลอุทธรณ์ ให้ ศาลชั้นต้นไต่สวนและมีคำสังต่อไปตามกระบวนความ

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา