ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยกับ จ.ก.เดินมาพบกันเข้า ก.ถามจำเลยว่าเมื่อไรจะฟันเรือให้ จำเลยตอบว่าขอผัดอีก ๗ - ๘ วันทำนาแล้วจะฟันให้ ก.ว่าพูดกันมานานแล้วไม่ได้สักทีประเดี๋ยวพ่อฟันหัวเสียดีกว่าฟันเรือ แล้ว ก.เงื้อมีดจะฟันจำเลยๆ มีความกลัวจึงถอยห่างออกไปและหันหลังจะเดินกลับ จ.ก็วิ่งตรงเข้าต่อยถูกท้ายทอยจำเลย ๆ จึงเอามีดเหน็บแทง จ.ถูกที่เหนือสะดือ ๑ ทีแล้ววิ่งหนีไป รุ่งขึ้น จ.ขาดใจตาย ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ม.๒๕๑ ให้จำคุก ๗ ปี

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่า เปนการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ไม่มีความผิด ให้ปล่อยตัวจำเลยพ้นโทษไป

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา