ได้ความว่าที่พิพาทเป็นที่วัดร้างจำเลยได้ซื้อที่นี้จาก ส.แลปกครองมาประมาณ ๒๐ ปี โจทก์จึงฟ้องขับไล่จำเลยดังนี้ มีปัญหาว่า อัยยการจะมีอำนาจฟ้องคดีนี้ แลจำเลยปกครองมาตั้ง ๒๐ ปีจะได้กรรมสิทธิหรือไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าที่วัดร้างอยู่ในความปกครองของเจ้าพนักงานฝ่ายพระราชอาณาจักร์ อัยยการย่อมมีอำนาจฟ้องได้ ส่วนปัญหาที่ว่าจำเลยจะได้กรรมสิทธิหรือไม่นั้น ตาม พ.ร.บ.ปกครองคณะสงค์ ม.๗ แลฎีกาที่ ๗๐/๑๒๙ จำเลยหามีกรรมสิทธิไม่ จึงให้ขับไล่จำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา