โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากอาคารเช่าของโจทก์

จำเลยต่อสู้คดีหลายประการ ในที่สุดต่อสู้ว่า ไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวจากโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า ยังถือไม่ได้ว่า โจทก์ได้บอกกล่าวเลิกการเช่า จึงพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ข้อเท็จจริงคงได้ความว่า การบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าต่อจำเลยนี้ โจทก์ได้บอกมอบหมายให้ทนายโจทก์จัดดำเนินการทนายโจทก์ได้จัดให้หม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยา นำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าไปส่งแก่จำเลยยังอาคารรายพิพาทซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของจำเลยแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกไม่พบจำเลย และไม่มีใครยอมรับหม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยาจึงนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าไปส่งที่เดิมพร้อมกับนายเซียะเจ็งอีกครั้งหนึ่งคงไม่พบจำเลย แต่ได้พบคนจีนซึ่งเป็นลูกจ้างจำเลยอยู่ในสถานที่เช่านั้นหลายคนด้วยกันก็ไม่มีใครยอมรับหนังสือบอกกล่าวนั้นไว้ นายเซี๊ยะเจ็งจึงได้อธิบายถึงการบอกกล่าวที่โจทก์ขอเลิกสัญญาเช่าต่อจำเลยให้คนในที่นั้นทราบเป็นภาษาจีน คนในร้านจำเลยก็คงไม่ยอมรับหนังสือนั้นไว้อีก หม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยาจึงนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่านั้นไปคืนแก่ทนายโจทก์ ทนายโจทก์ยังได้จัดการส่งหนังสือนั้นไปยังจำเลยโดยทางไปรษณีย์ ลงทะเบียนตอบรับสลักหลังซองส่งยังสถานที่เช่ารายนี้อีกครั้งหนึ่ง ก็ปรากฏว่าคนในที่นั้นหายอมรับหนังสือนั้นไม่ ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าฝ่ายโจทก์ได้พยายามส่งคำบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่ารายนี้ไปยังจำเลย เพื่อให้จำเลยทราบโดยสมควรเท่าที่พอจะทำได้อยู่แล้ว ถือได้ว่า โจทก์ได้แสดงเจตนาในการนี้ไปยังจำเลยแล้วโดยชอบ มีสิทธิที่จะฟ้องคดีต่อศาลได้

จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาถึงประเด็นข้ออื่น ๆ ต่อไป แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา