โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปในที่นา ถอนและเหยียบย่ำข้าวกล้าของโจทก์เสียหาย จำเลยต่อสู้ว่าที่นาเป็นของจำเลยครอบครองมาได้ตกแต่งทำไว้แล้วเห็นต้นข้าวกล้าของผู้อื่นปักดำอยู่จึงถอนทิ้ง ศาลจังหวัดเห็นว่าคดีไม่มีคำขอให้แสดงว่าที่วิวาทเป็นของใคร แต่ฟ้องฉะเพาะเรียกค่าเสียหายเท่านั้น จำเลยก็รับว่าถอนข้าวจริง จึงงดสืบพะยานในข้อที่ว่าที่ดินเป็นของใคร ให้มีประเด็นแต่ในข้อว่าโจทก์คนใดเป็นผู้เสียหายหรือเสียหายร่วมกัน แล้วพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ที่ ๒ เป็นเงิน ๒ บาท ๕๐ สตางค์

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าเรื่องนี้โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดที่จำเลยบังอาจถอนข้าวกล้าในที่นาของโจทก์ฝ่ายจำเลยต่อสู้ว่าที่นาเป็นของจำเลย โจทก์บุกรุกมาปลูกข้าวกล้าลงจึงได้ถอนทิ้ง ดังนี้ประเด็นสำคัญที่ศาลต้องพิจารณาก็คือเรื่องที่ดินเป็นของผู้ใด เพราะมิฉะนั้นจะไม่อาจวินิจฉัยได้ว่าฝ่ายใดเป็นผู้ละเมิดและจะต้องรับผิด จึงพิพากษากลับ ให้ศาลชั้นต้นพิจารณาประเด็นในข้อที่ว่าที่ดินเป็นของฝ่ายใด แล้วพิพากษาเสียใหม่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา