คดีสืบเนื่องจากโจทก์นำยึดบ้านพิพาทเพื่อขายทอดตลาดชำระหนี้โจทก์ตามคำพิพากษา ผู้ร้องขัดทรัพย์ยื่นคำร้องว่าผู้ร้องซื้อบ้านดังกล่าวพร้อมที่ดินโดยจำเลยได้ขายฝากบ้านและที่ดินให้กับนางสาวละออแล้วไม่ไถ่คืน แล้วผู้ร้องซื้อต่อจากนางสาวละออ

โจทก์คัดค้านว่าการซื้อขายระหว่างนางสาวละออกับผู้ร้องมิได้มีการจดทะเบียนตามกฎหมาย เป็นโมฆะ ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ถอนการยึดบ้านพิพาท

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้สัญญาซื้อขายบ้านพิพาทระหว่างนางสาวละออกับผู้ร้องขัดทรัพย์เป็นโมฆะเพราะไม่ได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ก็ดีแต่บ้านพิพาทปลูกอยู่บนที่ดิน น.ส.3 ซึ่งมีได้แต่สิทธิครอบครอง ดังนั้นบ้านพิพาทซึ่งเป็นส่วนควบของที่ดินดังกล่าวจึงมีได้แต่เพียงสิทธิครอบครองเช่นเดียวกัน เมื่อนางสาวละออทำสัญญาขายบ้านพิพาทให้ผู้ร้องขัดทรัพย์ก็ถือได้ว่านางสาวละออสละเจตนาครอบครองบ้านพิพาทให้ผู้ร้องขัดทรัพย์การครอบครองของนางสาวละออก็สิ้นลงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1377 และผู้ร้องขัดทรัพย์ซึ่งเป็นผู้รับโอนก็ได้ไปซึ่งการครอบครองนั้นตามมาตรา 1378 จำเลยไม่มีสิทธิใด ๆ ในบ้านพิพาทโจทก์จึงไม่มีสิทธิยึดบ้านพิพาทขายทอดตลาด

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา