เดิม ร. ได้เปนโจทย์ฟ้องเรียกณี่สินที่ ด.กู้ไป ด.ต่อสู้ว่า จำนวนเงินที่ ร. ฟ้องนั้น ร.ได้ตกลงยอมจะคิดราคาเข้าเปลือกหักกับณี่ที่ ด.กู้ไป แล้วในชั้นนั้นศาลไม่สืบพยานโดยเห็นว่า การหักใช้ณี่กันไม่มีหนังสือต่อกัน จะฟังเปนหลังฐานไม่ได้ จึงพิพากษาให้ ด. ใช้เงินกู้แก่ ร. บัดนี้ ร. กลับมาฟ้องเรียกราคาเข้าเปลือก

ศาลอุทธรณ์ข้อหลวงพิเศษเห็นว่า เมื่อคดีเดิมเสร็จเด็ดขาดแล้ว ด. ไม่มีอำนาจที่จะนำกรณีอันนั้นมาฟ้องเรียกราคาเข้าแก่ ร. อีก ให้ยกฟ้อง ด.

ศาลฎีกาตัดสินว่า คดีก่อนศาลให้พิพากษาให้ ด. ใช้ต้นเงินกับดอกเบี้ยที่ค้างเท่านั้น หาได้วินิจฉัยถึงเรื่องเข้าที่ร . ได้ซื้อไปจาก ด.ไม่จะให้ ร. ได้รับผลถึง ๒ อย่างนั้นไม่ควร คำตัดสินฉบับนั้นมิได้ตัดสิทธิ์ของ ด. ด.มีอำนาจที่จะฟ้องเรียกราคาเข้าเปลือกได้ตามฎีกาที่ ๑๐๒๑/๒๔๖๒ จึงตัดสินให้ ร. ใช้ราคาเข้าให้แก่ด.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา