ที่นาตราจองมีชื่อบิดาแลมารดาจำเลย แต่มารดาจำเลยได้ตายไปแล้ว โจทย์ฟ้องว่าที่รายนี้นางต่วนมารดาจำเลยได้ขายฝากไว้กับนางนิ่ม ครั้น นางต่วนตายไม่มีใครไถ่ที่ นายนุชบิดาโจทย์จึงได้ออกเงินไถ่มาแลได้ปกครองมาประมาณ ๒๐ ปี จำเลยมาขออาศรัย นายนุชบิดาโจทย์ให้อาศรัย โจทย์ได้นำรังวัดเพื่อขอรับโฉนด จำเลยขัดขวาง จึงขอให้ขับไล่ จำเลยต่อสู้ว่าโจทย์อาศรัยทำ ศาลแพ่งตัดสินว่า โจทย์สืบไม่ได้ความว่าได้ปกครองมาโดยอาศรัยอำนาจอย่างไร จำเลยสืบสมข้อต่อสู้ ศาลอุทธรณ์กรุงเทพฯ ตัดสินให้ที่นาเปนสิทธิแก่โจทย์โดยโจทย์ได้เข้าทำมา ๑๕ ปีแล้ว

ศาลฎีกาตัดสินว่าที่รายนี้โจทย์ได้ปกครองมาช้านาน นายขาวบิดาจำเลยซึ่งมีชื่อในตราจองนารายนี้ก็ยังมีตัวอยู่ แลว่าที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ที่นาเปนสิทธิแก่โจทย์นั้นเกินไป คงพิพากษาให้ห้ามจำเลยไม่ให้มาเกี่ยวข้องขัดขวางในที่รายนี้เท่านั้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา