ได้ความว่า ด.และ ข. จำเลยจะมาเล่นไพ่กับ ก.เจ้าทรัพย์ซึ่งได้รับอาชญาบัตร์ แต่ยังไม่ทันได้เล่น ด.จำเลยเอาไม่ตะพดตี ก. ๒ ทีบาดเจ็บไม่สาหัส ก.ล้มลง ข.จำเลยถือไม้ตะพดตรงเข้าล้วงเอาธนบัตร์ในกะเป๋าที่คาดสะเอว ก.ไป ๕๐ บาท แล้ววิ่งหนีไปดังนี้ โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๓๐๑ - ๒๕๔

ศาลเดิมและศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีไม่ได้ความว่า ด. และ ข. จำเลยได้สมคบกันมา จึงตัดสินว่า ด.จำเลยมีผิดฐานทำร้ายร่างกายตาม ม.๒๕๔ ให้จำคุก ๔ เดือน ข.จำเลยมีผิดฐานชิงทรัพย์ตาม ม.๒๙๙ ให้จำคุก ๕ ปี

ข.จำเลยผู้เดียวฎีกาข้อกฎหมายว่า จำเลยมีผิดเพียงฐานลักทรัพย์ หาใช่ชิงไม่

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่า ข.จำเลยได้ใช้กำลังทำร้ายหรือขู่เข็ญจะทำร้าย ก.อย่างใด ข.จำเลยมีผิดเพียงฐานลักทรัพย์ตาม ม.๒๙๓ ข้อ ๑-๗ ความผิดบทนี้อยู่ในประเภทเดียวกับที่โจทก์ฟ้อง ศาลลงโทษจำเลยได้ จึงตัดสินแก้ศาลล่างให้จำคุกจำเลย ๓ ปี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา