คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระหนี้แก่โจทก์ ต่อมาจำเลยทั้งสองไม่ชำระหนี้ โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินทรัพย์จำนองทั้งสองแปลงออกขายทอดตลาด โจทก์เป็นผู้ซื้อทรัพย์ที่ขายทอดตลาดได้ในราคา 1,300,000 บาท โดยปลอดจำนอง

จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องว่า เจ้าพนักงานบังคับคดีนำที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างออกขายทอดตลาดได้ราคาไม่เหมาะสมเพราะต่ำกว่าราคาประเมินเป็นการปฏิบัติหน้าที่โดยฝ่าฝืนต่อกฎหมาย ขอให้เพิกถอนการขายทอดตลาด

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ตามคำร้องไม่ปรากฏว่าการขายทอดตลาดในราคาต่ำเกินสมควรเกิดจากการคบคิดกันฉ้อฉลในระหว่างผู้ที่เกี่ยวข้องในการเข้าสู้ราคาหรือความไม่สุจริตหรือความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของเจ้าพนักงานบังคับคดีในการปฏิบัติหน้าที่อย่างไรบ้าง จึงไม่รับคำร้อง

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ขณะที่จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องดังกล่าว มาตรา 296วรรคสอง ที่แก้ไขใหม่และมาตรา 309 ทวิ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มีผลใช้บังคับแล้ว จึงนำมาใช้บังคับแก่กรณีนี้ได้โดยไม่คำนึงว่าคดีนี้จะมีการฟ้องร้องกันก่อนที่บทบัญญัติทั้งสองมาตราดังกล่าวจะมีผลใช้บังคับแล้วหรือไม่ ดังที่จำเลยที่ 1 ฎีกา เมื่อจำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นอ้างว่าราคาที่ได้จากการขายทอดตลาดทรัพย์มีราคาไม่เหมาะสมเพราะต่ำกว่าราคาประเมิน เจ้าพนักงานบังคับคดีจึงปฏิบัติหน้าที่โดยฝ่าฝืนต่อกฎหมาย ขอให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งเพิกถอนการขายทอดตลาด ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำร้องซึ่งมีผลเท่ากับยกคำร้องของจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 1 อุทธรณ์ เมื่อศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ย่อมเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ วรรคสี่ จำเลยที่ 1 ฎีกาไม่ได้ ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาของจำเลยที่ 1 เป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้"

พิพากษายกฎีกาของจำเลยที่ 1

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ