เจาะตึกห้องเช่าของเขาทำทางเดิรโดยไม่ได้รับอำนาจจากเจ้าของ แล้วละเลยปล่อยให้ประชาชนใช้ จนปิดทางเดิรนั้นทำให้เหมือนเก่าไม่ได้แล้วมาทำสัญญาขอกำหนดยอมใช้ค่าทำขวัญให้เขาเปนเงิน เปนจำนวนซึ่งสืบไม่ได้อีกว่าเปนการเกินสมควรอย่างไร

ฎีกาตัดสินว่า สัญญานั้นเปนสัญญาดีมีสินจ้างส่วนข้อที่จำเลยฎีกาค้านเรื่องค่าเสียหายว่า ค่าเสียหายแม้จะได้กำหนดไว้ในสัญญาก็ดี ถ้าปรากฎว่าเกินสมควรไป ศาลอาจลดให้น้อยลงได้ตามฎีกาที่ ๖ แล ๓๘๒/๒๔๖๕ นั้น ในข้อนี้ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า หลักกฎหมายมีอยู่จริง แต่เปนน่าที่ผู้โต้แย้งต้องสืบว่าเกินสมควรมากน้อยเพียงไร ตามปรกติศาลจะไม่ลดฤาแก้ข้อตกลงของคู่กรณีย์ เพราะการกำหนดค่าเสียหาย คู่กรณีย์ย่อมระวังผลประโยชน์ของตนได้ดี เว้นไว้แต่จะเปนการเหลือเกินเท่าแต่รู้สึกว่าน้อยไปนิดฤามากไปหน่อย ยังไม่พอเปนเหตุที่ศาลจะเข้าเกี่ยวข้องแก้ตกลงนั้นได้ เพราะจะเปนการตัดสิทธิของเอกชนโดยใช่เหตุ ฯ ให้จำเลยแพ้

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา