คำพิพากษาศาลฎีกา ปี 2523
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1006/2523
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 80
จำเลยรอเวลาที่จะออกเดินทางไปกับสายการบินพร้อมเฮโรอีนของกลาง ณ ท่าอากาศยานกรุงเทพก่อนกำหนดเที่ยวบินที่จะออกนอกราชอาณาจักรประมาณ 1 ชั่วโมงแต่ถูกเจ้าพนักงานตรวจค้นจับกุมขณะอยู่ในพิธีการทางศุลกากรและตรวจคนเข้าเมืองดังนี้ แม้จำเลยจะยังไม่ทันได้ขึ้นเครื่องบินอันเป็นยานพาหนะก็ถือได้ว่าจำเลยได้ลงมือที่จะนำเฮโรอีนของกลางออกนอกราชอาณาจักรแล้วหาใช่อยู่ในขั้นตระเตรียมการไม่จำเลยลงมือกระทำความผิดแล้วแต่กระทำไปไม่ตลอดเพราะถูกเจ้าพนักงานจับกุมเสียก่อนจึงเป็นการพยายามกระทำความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 80
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 971/2523
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 352
จำเลยเป็นผู้รับเครื่องเพชรไปแต่ปฏิเสธว่าผู้อื่นเป็นคนเอาไป แสดงว่าจำเลยมีเจตนาเบียดบังเอาทรัพย์ของผู้เสียหายเป็นของตนโดยทุจริต มีความผิดฐานยักยอก
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 995/2523
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 92 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ม. 72 คำสั่งคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 44 ลงวันที่ 21 ตุลาคม 2519
การพิจารณาถึงคำพิพากษาลงโทษครั้งหลังถึงจำคุก อันเป็นหลักเกณฑ์ในการเพิ่มโทษตามมาตรา 92 ประมวลกฎหมายอาญาต้องพิจารณาถึงการกระทำความผิดแต่ละกรรมเมื่อการกระทำความผิดฐานมีกระสุนปืนศาลเพียงลงโทษปรับจึงเพิ่มโทษความผิดฐานนี้มิได้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 979/2523
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม. 158 (5) พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ม. 4 (2), 7, 8
พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ พ.ศ.2490 มาตรา 4(2) บัญญัติไว้ชัดแจ้งว่า เครื่องกระสุนปืนหมายความรวมตลอดถึงลูกระเบิดด้วย ฉะนั้น ลูกระเบิดตามสภาพจึงเป็นเครื่องกระสุนปืนตามกฎหมายอยู่ในตัวแล้ว ไม่ว่าจะเป็นลูกระเบิดชนิดที่มีคุณสมบัติคล้ายคลึงกับเครื่องกระสุนปืนหรือไม่ก็ตาม
ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีลูกระเบิดซึ่งเป็นเครื่องกระสุนปืนตามกฎหมายไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับใบอนุญาต อันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน พ.ศ.2490 มาตรา 7 แม้ไม่บรรยายฟ้องว่าลูกระเบิดที่จำเลยมีไว้ในความครอบครองเป็นเครื่องกระสุนปืนที่จำเลยใช้กับอาวุธปืนที่ตนไม่ได้รับใบอนุญาตให้มีและใช้ ก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 986/2523
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม. 220
ฎีกาโดยมีข้อความว่า "การเล่นแชร์โดยชำระเป็นเช็คจำเลยย่อมทราบว่าเมื่อถึงวันที่ที่ตกลงกันไว้ตนเองต้องมีเงินเข้าบัญชีเงินฝากที่ธนาคาร จำเลยได้ปฏิบัติมาแล้ว5 เดือน เดือนที่ 6 จำเลยอาจขัดข้องทางการเงิน โจทก์เรียกเก็บเงินตามเช็คไม่ได้ จำเลยหลบหนีไม่ยอมนำเงินตามเช็คชำระ แสดงว่าจำเลยมีเจตนาออกเช็คที่จะไม่ให้มีการใช้เงิน จำเลยควรมีความผิด" นั้น เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 220
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 983/2523
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 537 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ม. 148
ที่พิพาทมิใช่ที่สาธารณสมบัติหรือหวงห้าม แม้จะเป็นของกรมธนารักษ์และตกอยู่ในความดูแลขององค์การเชื้อเพลิงก็ตามแต่เมื่อโจทก์ได้เข้าครอบครองใช้ประโยชน์ในที่พิพาทต่อมาเป็นเวลานาน โดยองค์การเชื้อเพลิงมิได้ห้ามปรามทักท้วงประการใดพฤติการณ์เช่นนี้ถือว่าองค์การเชื้อเพลิงยินยอมโดยปริยายให้โจทก์มีสิทธิใช้ประโยชน์ในที่พิพาทและโจทก์อาจยอมให้บุคคลอื่นผู้ไม่มีสิทธิดีกว่าเข้าใช้ประโยชน์ด้วยได้ ฉะนั้น สัญญาขอใช้สถานที่ประกอบรถยนต์ในที่พิพาทที่จำเลยกระทำไว้ต่อโจทก์ จึงเป็นสัญญาที่สมบูรณ์ตามกฎหมายและมีผลบังคับให้จำเลยต้องเสียค่าตอบแทนตามสัญญา
คดีเดิมศาลยกฟ้องเพราะโจทก์ฟ้องโดยไม่ได้มีหนังสือยินยอมของสามีมิได้ชี้ขาดประเด็นข้อพิพาทคดีนี้สามีเป็นโจทก์ฟ้องร่วมกับโจทก์เดิมด้วยไม่เป็นฟ้องซ้ำ
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 981/2523
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 479
การที่พนักงานสอบสวนยึดรถยนต์ที่โจทก์ซื้อมาจากจำเลยเอาไปเป็นของกลางในคดีอาญาและไม่ยอมคืนให้โจทก์เนื่องจากเป็นรถยนต์ของบุคคลภายนอกที่ถูกคนร้ายลักมานั้นตามพฤติการณ์ย่อมฟังได้ว่าบุคคลภายนอกผู้เป็นเจ้าของรถยนต์พิพาทอันแท้จริงมาก่อการรบกวนขัดสิทธิของโจทก์ผู้ซื้อในอันจะใช้สอยหรือครอบครองรถยนต์พิพาทโดยปกติสุขเพราะมีสิทธิเหนือรถยนต์พิพาทอยู่ในเวลาซื้อขายกันจึงถือได้ว่าโจทก์ถูกรอนสิทธิที่โจทก์ไม่ต้องคืนรถเว้นแต่จะได้รับใช้ราคาตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1332 นั้น ไม่ทำให้กรณีไม่เป็นการรอนสิทธิฉะนั้นเมื่อรถพิพาทได้หลุดไปจากโจทก์ผู้ซื้อจำเลยผู้ขายจึงต้องรับผิดชำระราคารถยนต์พิพาทคืนให้แก่โจทก์ตาม มาตรา 479
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 966/2523
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 531 (2)
จำเลยห้ามโจทก์ไม่ให้เก็บมะพร้าวในที่ดินที่โจทก์ยกให้จำเลยโดยกล่าวว่า "ถ้ามึงเก็บมะพร้าวอีก กูจะเรียกตำรวจมาจับมึง" ต่อมาจำเลยพูดถึงโจทก์ โดยพูดกับคนอื่นว่า "กูไม่มีแม่ แม่กูตายโหงหมดแล้ว กูเกิดจากโพรงไม้ต้นโพธิ์ต้นหนึ่ง ปัจจุบันนี้ไม่มีอะไรแล้วเหลือแต่โด" เช่นนี้ เป็นการหมิ่นประมาทโจทก์อย่างร้ายแรงโจทก์ย่อมถอนคืนการให้ได้ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 531(2)
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 962/2523
ประมวลกฎหมายอาญา ม. 291, 300 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม. 192, 152, 195 วรรคสอง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 300 ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 291เป็นการเกินคำขอของโจทก์เป็นผลร้ายแก่จำเลยแม้จำเลยจะมิได้ฎีกาแต่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขให้ถูกต้องได้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 957/2523
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 680, 698, 850
สัญญาค้ำประกันที่จำเลยลงลายมือชื่อไว้ มีข้อความสำคัญว่า ถ้าผู้กู้ไม่ชำระต้นเงินและดอกเบี้ยให้แก่ผู้ให้กู้ตามสัญญา ผู้ค้ำประกันยอมรับผิดชอบชำระหนี้แทนให้ทั้งสิ้นซึ่งเป็นข้อความต่อเนื่องกับสัญญากู้ เพียงแต่อยู่ด้านหลังสัญญาค้ำประกันนี้สมบูรณ์ฟ้องร้องบังคับคดีได้
โจทก์ผู้ให้กู้ฟ้องผู้กู้ตามสัญญากู้ แล้วทำสัญญาประนีประนอมยอมความกัน ศาลพิพากษาตามยอมเสร็จเด็ดขาดไปแล้ว แต่ผู้กู้ยังไม่ชำระหนี้ หนี้นั้นยังไม่ระงับความรับผิดของจำเลยในฐานะผู้ค้ำประกันยังมีอยู่ โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องจำเลยตามสัญญาค้ำประกันอีกได้